Dag 13 van Atnbrua naar Ligarda

Voor mijn gevoel is dit stukje maar een kippeneindje omdat ik het wel vaker heb gereden alleen nog nooit op de motor. Inmiddels is het lekker warm weer geworden en de extra kleding berg ik op met een smile van oor tot oor. Ik heb namelijk de weersverwachtingen gezien en dat beloofd de komende twee weken goed weer. Nu neem ik de weersverwachtingen hier wel met een korreltje zout maar als het één week mooi weer wordt dan ben ik al tevreden. Na een ontbijt en een bak thee zeg ik Marianne gedag. José is inmiddels al naar het werk en heb ik de vorige avond al gedag gezegd. Als ik weer naar de E6 terug wil moet ik via Venabygd. Dit is een hoogvlakte met een aantal mooie bergen op de achtergrond. Dit stuk weg wat met een paar haarspelden begint vind ik een fonominaal mooi stuk Noorwegen waar ik maar geen genoeg van kan krijgen. Ik heb hier inmiddels alle seizoenen al voorbij zien komen door de jaren heen. Hier rijdt ik rustig en laat de omgeving op mijj inwerken, ik zit dan ook meer om mij heen te kijken dan op de weg. Gelukkig ken ik hier de weg redelijk goed dus voor mijn omgeving heb ik nu wel tijd. Het eerste stuk vanuit Atnbrua is ruig en de Hyttes die je er tegen komt zijn echt oud. Het tweede gedeelte bij  is een stuk vriendelijker en je ziet in de jaren dat er steeds meer Hytten bij gekomen zijn en dat het gebied echt toeristisch geworden is. Het Venabu Høyfjellshotel staat er al heel wat jaren en is in de winter het einde van de rit. De weg gaat daar dan niet verder en er rest alleen nog maar een hele grote witte vlakte. Van sneeuw is nu echter niets van te vinden ookal zou ik er niet eens raar van opkijken als er nog sneeuw had gelegen naast de weg. Het kan hier namelijk flink spoken en zelfs in de herfst wordt de weg geregeld afgesloten. Het is zo toeristisch dat er een grote supermarkt is en een benzinestationnetje !!!! Als je vanaf Venabu naar beneden rijdt kom je in Ringebu. Ringebu is niet alleen bekend omdat hier een gedeelte van de Olympische spelen van 1994 zich heeft afgespeeld maar ook omdat ik in het schooljaar 82-83 hier op de Ringebu Folkehøgskole heb gezeten. Dit jaar dus precies 30 jaar geleden dat ik daar als leerling rond liep. Uiteraard heb ik ook een bezoekje gebracht aan de school in de hoop iemand aan te treffen maar helaas was niemand daar aanwezig. Na even bij de school geweest te zijn ben ik in het dorp wat gaan eten en drinken en heb wat rondgewandeld en herinneringen opgehaald. De E6 vanuit Ringebu naar het zuiden is grondig aangepakt de laatste jaren en is niet echt spannend te noemen. Het is haast een nederlandse snelweg geworden. Ondanks dat slingert de weg zich door het mooie Gudbransdal waar over de rivier diverse bruggen liggen en vaak nog de oude pijlers te zien zijn. Blijkbaar zo goed gemaakt dat het te veel werk is om ze weg te halen maar ik vind het altijd wel een mooi gezicht. Bij Øyer is een grote stuwdam met een inmense camping aan de andere kant van het water en je kan duidelijk zien dat ook hier de schoolvakantie inmiddels is begonnen ..... wat een drukte. Vlak voor de stuwdam kruist de spoorlijn de rivier waar nog zo'n mooie met klinknagels in elkaar gezette brug duidelijk in het zicht staat. Ik ben gek op industrieël erfgoed dus dit soort bouwwerken vallen mij op. Bij Lillehammer steekt de E6 de rivier over voordat Mjøsa te breed  wordt en ik zie dat mijn navi mij een andere route wil laten rijden dan ik eigenlijk gepland had. Ow ja ..... als ik bij Vingrom omhoog ga via Torpaåse ga ik via de hoogvlakte en dat is weer een heerlijk stuurweggetje. Die was ik helemaal vergeten !!  Gretig en vol zin neem ik de afslag want ik weet wat me te wachten staat. Wat ik even vergeten was is dat schapen hier op hoogvlaktes gewoon loslopen en dus ook op de weg liggen, lopen ..... etc. dus dat wordt wel even oppassen geblazen. Na het wildrooster begint het feest al meteen als er een paar schapen op de weg staan. Een auto staat te wachten voor de schapen die gewoon op het asphalt liggen en niet onder de indruk zijn. Ik kan er gewoon tussendoor maar blijkbaar maakt mijn Ducati toch wel indruk op deze wol-machines en bij het horen van de syphony van Termignoni kiezen ze het hazenpad. Verderop is het weer raak. Aan de ene kant moeders en aan de andere kant van de weg een lammetje. Dat betekent dat de lammeren meestal, bij voorbaat, vlak voor je over willen steken. En ja hoor ....... precies zoals ik het vermoede gebeurde dit inderdaad. Soms zie je in films dat als een lam of hert oversteekt deze midden op de weg blijft staan en je aangaapt voordat deze verder gaat....... nou in werkelijk is dat dus ook zo !  Het lammetje rende de weg op, stopt midden op de weg, ik stond gelukkig al zowat stil, staat mij aan te kijken en blijft staan om vervolgens verder te gaan naar moeders die ongehinderd in de greppel verderop staat te grazen. Dit Holywood fenomeen is dan ook weer ontzenuwd, het gebeurt in het echt dus ook. Na de hoogvlakte kom ik in Dokka waar ik moet tanken. Als ik daar tank moet ik altijd lachen. Een aantal jaren geleden heb ik daar getankt en met mijn Visa in de aanslag wilde ik afrekenen. Op de deur stond zo'n sticker dat je die daar gewoon kon gebruiken dus geen probleem dacht ik ...... wel dus ! volgens de pompbediende kon ik niet met een Visa betalen ook al nam ik hem mee naar de deur om de sticker te laten zien kon ik nog steeds niet betalen. Dus ik bedankte de pompbediende voor de 50 liter benzine, ik vond dat het hun probleem was en niet het mijne, maar toen ik weg wilde gaan kwam er toch zo'n ouderwets rits-rats ding tevoorschijn voor de creditcard. Nu echter kan je niet eens meer zonder kaart betalen !! niet alleen daar maar eigenlijk Vanuit Dokka neem ik weg 33 richting Fluberg waarbij ik bij Fluberg-bru het begin van de Randsfjorden over steek. Hier heb je een stuk rivier delta en als je mazzel hebt staan hier wel eens kraanvogels maar helaas staan die er nu niet, verkeerd jaargetijde. Randsfjorden is geen echte fjord maar het is een groot stuwmeer. Geen idee waarom ze het zo noemen maar het is een prachtig meer om omheen te rijden. Bochtige wegen slingeren zich rond het hele meer en het uitzicht is prachtig. Aan de andere kant van Randsfjorden aangekomen is het nog maar 6 km voordat ik er ben. Ook hier is de weg superslecht, soms is de binnenbocht geheel weggedrukt door de zware vrachtwagens die hout hier vervoeren. Je wilt met de motor hier niet te dicht langs de kant rijden want je wordt zowat weg gedrukt door het weg dek. Na 10 minuten slalom om kuilen en bulten ben ik er ...... de rest van mijn vakantie kan beginnen en zoals inmiddels de gewoonte is geworden vier ik dat met een lekker koud biertje op het terras bij mijn ouders die hier wonen. Eerst even een paar daagjes rust om mijn spieren te kunnen ontspannen want na een ruime 5500 km voel ik die best wel. Vanaf hier is het nog zeker 1600 km rijden voordat ik thuis ben en wat rust kan ik zeker goed gebruiken. Haast heb ik niet want mijn vakantie duurt nog twee weken en inmiddels weet ik dat Sonja mijn vriendin ook deze kant op komt om een paar daagjes mij te vergezellen zodat we samen de toerist uit kunnen hangen. Op het zonnige terras kan ik eindelijk mijn verhalen kwijt en begin ik aan mijn twede biertje.      Skål !!